Radosław S. Czarnecki: Marcowe spotkania wrocławskiego SFWM

Z portalu lewica.pl http://www.lewica.pl/?id=31838&tytul=Rados%B3aw-S.-Czarnecki:-Marcowe-spotkania-wroc%B3awskiego-SFWM-

[2018-04-04 10:53:31]

W miesiącu marcu Społeczne Forum Wymiany Myśli z Wrocławia zorganizowało trzy spotkania. Była to debata zatytułowana „Kapitalizm, a ekologia”, spotkanie z Moniką Janas reprezentującą irlandzkie środowiska feministyczne i kampanię „ROSA” lobbującą na rzecz złagodzenia prawa aborcyjnego na Zielonej Wyspie oraz promocja książki Piotra Ciszewskiego – znanego działacza ruchów miejskich ze stolicy – poświęconej Jolancie Brzeskiej pt. „Wszystkich nas nie spalicie”. Od marca SFWM nawiązało współpracę ze Stowarzyszeniami: „Pokolenia” oraz Polska-Wschód. Reprezentująca we Wrocławiu ww. Stowarzyszenia Bożena Bamwenda uczestniczyć będzie w spotkaniach organizacyjnych Forum. Współpraca ta owocuje udostępnianiem pomieszczenia na spotkania, debaty i dyskusje SFWM. Ponadto przedstawiciel wrocławskiego Forum Wymiany Myśli uczestniczył w pierwszym, inauguracyjnym spotkaniu Bydgoskiego Forum Wymiany Myśli rozpoczynającego swą działalność pod auspicjami miejscowego PPS-u. W dn. 14.03. spotkanie z Moniką Janas, przedstawicielką irlandzkich środowisk feministycznych i animatorką ruchu na rzecz liberalizacji ustawy dot. przerywania ciąży zgromadziło głównie przedstawicielki i przedstawicieli tych środowisk, które w Polsce zmagają się z tym samym problemem co Irlandki. Wystąpienie Moniki Janas, członkini tamtejszej Partii Socjalistycznej – ponad 60-ciominutowe – dotyczyło, głównie przygotowań do referendum jakie w maju br. ma odbyć się w Irlandii. Pozytywnym echem tego spotkania jest przedstawiony przez Monikę Janas klimat jaki wg niej panuje w Irlandii w tej materii. Jej zdaniem (co poparła wynikami powtarzanych sondaży) ponad 60 % poparcia społecznego daje wielkie szanse na zmianę (podobnie jak w Polsce) opresyjnej ustawy zakazującej de facto przerywania ciąży. W Irlandii ten zakaz jest wpisany do konstytucji. Warto podkreślić organizację oddolną feministycznych i postępowych środowisk irlandzkich wokół tej inicjatywy oraz stworzenie określonej atmosfery dla złagodzenia zakazu. Opozycję wobec zmian stanowią w Irlandii te same środowiska co w Polsce. No i oczywiście serwilistycznie nastawione wobec Kościoła polityczny mainstream. Kolejną imprezą organizowaną przez Wrocławskie SFWM była debatą (22.03.2018) zatytułowana „Kapitalizm a ekologia”. Panelistami tej debaty w której uczestniczyło ponad 20 osób byli: – znana działaczka ruchów ekologicznych , szefowa Partii Zielonych Małgorzata Tracz – doktorantka W-łu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego Emilia Bamwenda – Radosław S. Czarnecki, filozof i przyrodnik, jako moderator i przedstawiciel SFWM Debata dot. de facto politycznych aspektów ochrony środowiska. Moderujący ją przedstawiciel SFWM zwrócił uwagę na nieprzekraczalną de facto antynomię pomiędzy kapitałem, dążącym do maksymalizacji zysku oraz rentowności, a uświadomioną, naturalną postawą pro-ekologiczną. O tych zagrożeniach dla środowiska naturalnego mówi się od wielu lat (powstanie Klubu Rzymskiego i raportu pt. „Granice wzrostu” z 1972 roku). Trend neoliberalny – we wszystkich aspektach, także społecznym i politycznym – od ponad 30 lat jednak narzucił jednak określone, biznesowe, anty-humanistyczne i jedynie zyskowne spojrzenie na otaczającą nas rzeczywistość. Małgorzata Tracz przedstawiła w swym wystąpieniu zasadnicze zadania ruchów ekologicznych w Polsce i na świecie. Zwróciła uwagę nie tylko na ochronę przyrody i środowiska jako sytuacji wymuszonej (ograniczone zasoby naturalne Ziemi) ale także na jej społeczny wymiar. Niestety – górę biorą związki polityki i biznesu. Wielkie korporacje, które w sposób dziś bezpośredni delegują swych przedstawicieli do wielkiej polityki decydują również o trendach i formach jej uprawiania (w sposób korzystny i zyskowny dla tych korporacji). Przykład Dicka Cheneya z Halliburton jest tu najbardziej klasycznym. Małgorzata Tracz zaprezentowała całą gamę zjawisk jakimi zajmują się ruchy ekologiczne. To nie tylko ochrona przyrody i zasobów Ziemi, to także najszerzej pojęta „ekologia społeczna” (w tym – feminizm). Tu odwołano się do dorobku Daniela Cohn-Bendita (jego książka pt. „Co robić ?” jest poniekąd manifestem politycznym ruchów ekologicznych Zachodniej Europy) Stronę naukową reprezentowała Emilia Bamwenda. Przedstawiła zarys aktualnych naukowych zainteresowań politologicznych sprawami tak ochrony przyrody jak i ww. „ekologii społecznej”. Podparła swe wystąpienia licznymi danym statystycznymi oraz opracowaniami naukowymi (zwłaszcza dot. to sytuacji tzw. III Świata). W dyskusji z udziałem publiczności zwrócono uwagę na następujące kwestie (z racji jej zakresu wybieram tylko zasadnicze, poruszone w niej tematy): – zagadnienia związane ze smogiem (dwutlenek węgla, ocieplenie klimatu itd.) – energia atomowa a ochrona przyrody – problem rynkowości wszystkich zagadnień dot. człowieka na bazie neoliberalizmu – problemy demograficzne i ich rozwiązywanie – ochrona zasobów naturalnych Ziemi a sposób prowadzenia reklamy w mediach – rozdźwięk między chęciami i świadomością ekologiczną (już istniejącą) a wspomnianą zyskownością i rentownością stanowiących o profilu gospodarki neoliberalnej. Konkluzją tej debaty jest to, iż jeśli nie przełamie się neoliberalnych paradygmatów a media nie zostaną uwolnione „ze smyczy” kapitału korporacyjnego niewiele w skali świata w tej materii da się zrobić (np. koncern Exxon Mobil w dziesięcioleciu 1998-2008 wydał na anty-propagandę w przedmiocie zmian klimatycznych ponad 16 mld $). Nad zmianami świadomości – które przebiegają w wymiarze dekad – muszą bowiem pracować wszyscy a nie jedynie garstka ekologów. Trzecią imprezą zorganizowaną w marcu przez SFWM (25.03.2018) było spotkanie z Piotrem Ciszewskim, jednym z autorów książki pt. „Wszystkich nas nie spalicie” poświęconej Jolancie Brzeskiej, zamordowanej w 2011 roku działaczce ruchów lokatorskich ze stolicy (de facto od jej protestów i działań ruch ten rozpoczął intensywną działalność w Warszawie rozszerzając się potem na cały kraj). Spotkanie to było poświęcone zarówno tematyce prezentowanej w książce jak i jej promocji. Autor prezentował w swym zagajającym debatę wystąpieniu problematykę reprywatyzacji mienia komunalnego w Warszawie, pokazał mechanizmy funkcjonujące w urzędach miasta stołecznego Warszawy od lat w tej materii, zwrócił też uwagę na kulisy tych kuriozalnych decyzji urzędniczych, a przede wszystkim podkreślił ponadpartyjną zmowę – tak milczenia jak i działania – w istniejącym procederze tzw. zwrotu mieszkań komunalnych niby-prawowitym właścicielom. Cały system biorący swój początek od prezydentury Pawła Piskorskiego (mający się jak najlepiej rządów za Lecha Kaczyńskiego i osiągający Himalaje hipokryzji, oszustwa i pospolitej mafijności za czasów Hanny Gronkiewicz-Waltz) sprawia wrażenie doskonale zorganizowanej przestępczości, systemu obejmującego różne środowiska i osoby: tzw. kuratorzy, kancelarie adwokackie i notarialne, wysoko postawieni urzędnicy ratusza i poszczególnych dzielnic, prywatni developerzy, a przede wszystkim „szemrani” reprezentanci lobby reprywatyzacyjnego, oddawane wraz z lokatorami kamienice komunalne, jawne przekręty z plenipotencjami od byłych właścicieli etc. etc. To wszystko są doskonale znane – i opisane w sposób przystępny i klarowny – fakty. Książkę czyta się jak fantastyczny thriller czy kryminał, gdyby tylko nie dotyczyło to wszystko żywych, często steranych życiem, pozostawionych sobie samym, ludzi. Piotr Ciszewski pokrótce przedstawił, obnażając wspomniane mechanizmy (sypiąc przy tym konkretnymi przykładami) tego niecnego, prowadzonego w świetle prawa i dawnych decyzji Trybunału Konstytucyjnego, procederu. W żywej dyskusji poruszono przede wszystkim zagadnienia (ogólnej natury) reprywatyzacji w skali kraju. Pytano o konkrety jakie znalazły się w prezentowanej i promowanej książce. Tematykę, dramatyczną i tragiczną, śmierci Jolanty Brzeskiej (symbolu walki zwykłych ludzi, pozostawionych samym sobie przez państwo, bezduszny wymiar sprawiedliwości i organy ścigania) pozostawiono bez komentarzy. Moderujący debatę właśnie w ten sposób pokierował dyskusję, aby zachęcić obecnych do nabycia-przeczytania książki. Kilka osób zakupiło „na pniu” tę niezwykle pożyteczną pozycję ukazującą kulisy polskiej transformacji ustrojowej w przedmiocie tzw. reprywatyzacji. Na kanwie tego co napisali Piotr Ciszewski i Robert Nowak trzeba stwierdzić, że na bazie wielu argumentów- przede wszystkim ogólnoludzkich i humanistycznych – reprywatyzacji w dziesiątki lat po wojnie nie da się przeprowadzić nie tworząc nowych obszarów niesprawiedliwości. Zwłaszcza w Warszawie doszczętnie zniszczonej w czasie wojny i odbudowywanej przez cały kraj wiele, wiele lat, bez udziału dawnych właścicieli. Zupełnie pomijaną sprawą w medialnym szumie jest to, iż wiele nieruchomości do których byli (żyjący jak i rzekomi, fałszywi czy posiadający sfingowane akty własności) właściciele żywią dziś pretensje było w dn. 1.09.1939 roku hipotecznie obciążonych. I to w banku państwowym! Podsumowaniem tej ciekawej i pouczającej debaty mogą być cisnące się na usta hasła: stop reprywatyzacji, stop oddawania kamienic z lokatorami, stop bezmyślnej propagandy o „nadrzędności prawa własności” nad jakimikolwiek normami współżycia społecznego. Bo jak rzekł swego czasu Abraham Lincoln jeśli „…występuje konflikt między prawami człowieka, a prawami własności prawa człowieka muszą zwyciężyć”.

Reklama